من همیشه بسیجی ام

خداحافظی آخر

عمیلاتی که هیچ گاه فراموش نخواهم کرد ،عمیات کربلای 4 است .آن موقع به عنوان بی سیم چی فرمانده گردان امام محمد باقر (ع) بودم .شب آن عملیات شب دیگری بود .حال و هوای رزمندگان چنان ملو از معنویت بود که به راحتی می توانستیم تشخیص دهیم که امشب کدامیک از دوستانمان به فیض شهادت نایل خواهند امد . آن حلالیت گرفتن از همدیگر ،خواندن اخرین دعا ،اخرین نماز و آخرین روبوسی،لحظه به لحظه آن اوقات هیچ گاه فراموشم نخواهد شد .

حرکت قایق ها بر روی اب های خروشان اروند رود و حرکت کردن به طرف جزیزه ام الرصاص و آخرین نگاه دوستانم ،شهیدان ، حسین عصاری ،علی سنجر ،حاج شیخ جواد قاسم پور ،حسین بلندی، ابوالفضل رحمتی و........چیزی نیست که از خاطرم پاک شود .شهادت مظلومانه رزمندگان و گلگون شدن آب های اروند رود با خون پاک آن عزیزان ، بازگشت پیکر بی جاشان و جا ماندن جسم های مطهر شان در جزیزه ام الرصاص در تمام ذهنم باقی مانده است . اینجانب ان شب به فیض جانبازی نایل شدم و دیگر قادر به حرکت کردن نبودم که دوست شهیدم عباس دارچینی مرا به عقب حمل کرد .

آن شب عاشورایی دیگر بود که هیچ گاه از خاطرم پاک نخواهد شد .شهادت مظلومانه فرمانده عزیزم ، حجت لاسلام و المسلمین شهید حاج شیخ جواد قاسم پور که همیشه به عنوان یک مرشد و پدر برایمان بود آنچنان سخت و درناک بود که هنوز هم نمی توانم باور کنم که او در کنارمان نیست .

منبع: بنیاد شهید شهرستان آران وبیدگل