اولین رئیس ستاد ارتش انقلابی، اولین شهید ترور در تاریخ انقلاب نیز هست و در بیان جایگاه او همین بس که به شهادت یکی از امرای ارتش: «می‌دانید که حضرت امام خمینی (ره) از هیچکس بی‌جهت تعریف نکرده‌اند، تنها کسی را که ۱۰ بار از او تعریف کرده‌اند، تیمسار قرنی بوده است.» و این افتخار کمی نیست. دشمن هم فهمیده بود چه کسانی را از انقلاب و امام بگیرد. این شد که اولین شهید ترور، «سپهبد قرنی» بود و دومین شهید، چند روز بعد، حاصل عمر امام و ایدئولوگ انقلاب؛ استاد شهید «مرتضی مطهری».

شهید خسرو محمدی در سال 1325 در آبادان به دنیا آمد. تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم در آبادان ادامه داد و به استخدام ارتش درآمد. من دختر خاله ایشان بودم و در سال 1349 ازدواج کردیم و بعد از انقلاب اسلامی با آرمانهای رهبر کبیر انقلاب بیعت کرد و در سن 34 سالگی در هفتم مهرماه 1359 به مقام شامخ شهادت نائل آمد.

هیات انتخاب نامزدهای چهره سال هنر انقلاب اسلامی، ۱۵ هنرمند را به عنوان نامزدهای اولیه «چهره سال۱۴۰۳ هنر انقلاب» معرفی کردند.

این معجزه انقلاب بود که یک آهنگر ساده و یک اخراجی از ارتش شاهنشاهی را چنان در کوره بصیرت، آبدیده کند که «حاج حسین بصیر» بسازد؛ مردی که از ایران تا افغانستان، از «فداییان اسلام» و رزم در کنار «چمران» تا قائم مقامی «لشکر کربلا» تجسم تمام نمای جهاد بود و آیینه تمام قد بصیرت عارفانه و برخاسته از منتهای خلوص و تقوی. کسی که قبل از هر عملیات، موهای سر و صورتش را اصلاح می‌کرد و می‌گفت: «عملیات، سعی در صفای مستی و طواف کعبه عشق است.»

از کار در بازار تا شاگردی علامه جعفری، از میل و کباده و گود زورخانه تا کشتی و والیبال، از معلمی مدرسه تا مربی عرفان و عشق شدن در خانقاه بازی دراز و خرابات گیلانغرب و تا خاک داغ خوزستان، تا گمنام و بی مزار، آسمانی شدن با بچه‌های گردان «کمیل» و «حنظله» در غربت «فکه»، راهی است به عظمت نام «ابراهیم هادی» که سالک طریق شهادت بود و همانگونه که همیشه از خدا می‌خواست، گمنام ماند و پیکرش هرگز برنگشت اما بی مزار، همه جانهای عاشق از عطر یادش تا قیامت، شقایق‌زار است...

در روز تولد مردی که ردّ نگاهش هنوز در کوچه‌های جنوب شهر پیداست، خاطراتی از شهید ابراهیم هادی را مرور می‌کنیم؛ جوانی که تنها با سلاح ایمان و صداقت، از دل میدان ورزش تا میدان نبرد، الگوی یک انسان کامل شد.