معلمی جوانمرد بود
به گزارش نوید شاهد استان اصفهان، «شهید حیدرعلی ربیعی» فرزند حسین پنجم مهرماه 1333، در روستای جرم افشار شهرضا در خانواده‌ای مذهبی چشم به حیات گشود.
نقل مکان
حیدرعلی هنوز 4 ماه بیشتر از تولدش نگذشته بود که خانواده او به روستای کهرویه نقل مکان کردند. دوران تحصیلات ابتدایی را این روستا گذراند و در همان دوران نیز پدرش را در سانحه تصادف از دست داد.
مراقبت
برادرش جهانگیر مراقبت از حیدرعلی را بر عهده گرفت. جهانگیر برادر خود را از فرزندانش بیشتر دوست داشت و با وجود تمام محدودیت‌ها حیدرعلی را برای ادامه تحصیل به شهرضا فرستاد.
همکلاسی با شهید همت
شهید سه سال اول متوسطه را در دبیرستان شهید رجایی شهرضا سپری کرد و با شهیدان همت و عبدالرضا رضایی در یک کلاس بود. در طول دوران تحصیل دانش آموز ممتازی بود. شهید تحصیلات خود را در هنرستان صنعتی شهرضا رشته راه و ساختمان ادامه داد و در سال 52 موفق به اخذ مدرک دیپلم شد.
ورود به شغل معلمی
پس از اخذ دیپلم به خدمت سربازی رفت و پس از خدمت سربازی به استخدام آموزش و پرورش درآمد. او در شغل شریف معلمی در روستای محل خدمتش آن‌چنان فعالیتی می‌کرد که همه مردم روستا عاشق او بودند. در آشنا کردن دانش آموزان به مسائل دینی و مذهبی بسیار تلاش کرد. وی در همه راهپیمایی ها بر علیه رژیم شاهنشاهی حضور یافت. بعد از پیروزی انقلاب به عنوان معلم در روستاهای کندر و امام‌قیس خدمت کرد.
خصوصیات بارز اخلاقی
چهره همیشه خندان، اخلاق حمیده، ادب و تواضع، رأفت و مهربانی، صداقت و سلامت نفس، رشادت، حیا، غیرت و مردانگی به اضافه صوت و آواز دلنوازش از ویژگی‌های برجسته آن شهید عزیز بود.
ولایت پذیری
او علاقه خاصی به امام خمینی(ره) داشت تا آنجا که وقتی تصویر امام را در تلویزیون می‌دید خم می‌شد و محاسن امام را می‌بوسید. یکی از ویژگی های این شهید ولایت پذیری بود و با تمام وجود مطیع امام راحل بود.
فرزندی که روی ماه پدر را ندید
در سال 1358 ازدواج کرد که ثمره آن دختری به نام مائده بود که شب اربعین شهادت پدر متولد شد.
اعزم تا شهادت
در 31 شهریور سال 1359 که جنگ تحمیلی بر علیه ایران آغاز شد. شهید ربیعی به جبهه رفت و پس از چهار ماه رشادت و دلاوری سرانجام هفدهم دی 59، در فارسیان عراق بر اثر اصابت گلوله شهيد شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.انتهای پیام/
