حیدری که اخلاق حیدری داشت
به گزارش نوید شاهد اصفهان: سال 1341کودکی ازنسل ایثاروشهادت در شهرزیارتی رزوه ودرجوارخاک پاک امامزاده عبدالله زید حسنی (ع)پا به عرصه خاکی نهاد. به عشق مولایش علی (ع)وبه وجود حب ولایت دردل خانواده، او را حیدر نام نهادند. همراه با زمزمه‌ی مهر ومحبت مادر و دستان نوازشگر پدر،درجهت فراگیری راه ورسم زندگی وبندگی به اهل بیت (ع)توسل می جست.
شهید حیدر جعفریسر مست ازباده ی عشق جانان بود وجام دنیارا به تلنگری شکسته بود.اخلاقی نیکو و طبعی خوش داشت وپیوسته پرنده ی قلبش بر فرازگنبد باصفای امامزاده عبدالله زید حسنی پدربزرگوار شاه عبدالعظیم حسنی پروازمی کرد.
به گاه فراگیری علم ودانش ،روزگارگردون ساز نا موافق را دمساز کرد و تنها تا سال سوم راهنمایی تحصیل کرد .پس ازآن درامرکشاورزی یاری گر دستان باسخاوت پدر شد.
در سال های دفاع ومقاومت ،همچون دیگر نوگلان باغ هستی ،لباس پرافتخار سربازی ارتش جمهوراسلامی ایران راکه زیبنده راست قامتان غیور است،برتن کرد و پس ار گذراندن دوره آموزشی نظامی ، جوازحضوردرمناطق عشق وایثار راکسب نمود.
درطی دوماه حضورعاشقانه در کردستان وشش ماه حضور مقتدرانه درجزیره مجنون ،درعملیاتهای مختلفی ازقبیل والفجروخیبر شرکت کرد. او که دروازه زندگی اش به سوی آسمان باز بود ومحبت اهل بیت (ع)دل وجانش را فراگرفته بود ،با اقتدابه مولایش حسین بن علی(ع)در تاریخ سی ام شهریور 1363 آن هنگام که به حفاظت از مرزهای اسلامی مشغول بود درجزیره ی مجنون ، با اصابت ترکش خمپاره به سر نازنینش ، سوار بر سمند شهادت به ترک این جهان خاکی پرداخت و میهمان خوان سیدالشهداء(ع) شد.
منبع: بنیاد شهید شهرستان چادگان
