مردی از تبار محرومین
به گزارش نوید شاهد اصفهان: شهید علي اكبر رنگینی در سحرگاه اول مرداد 1340 به دنيا آمد. او در دامان مادري پاك و پاكدل كه به حق ايفاي نقش پدري را نيز بر عهده داشت، پرورش يافت. مادر با تمام مشكلات، عزم خود را جزم كرد تا بر همة آنها پيروز شود.
علي اكبر شش ساله بود كه روانه مدرسه شد و دوران ابتدايي را با موفّقيّت سپري نمود. علي رغم ميل باطني مادر موفق به ادامة تحصيل نشد. علي اكبر وقتی دید مي تواند به فعاليت بپردازد و مسئوليت ادارة خانه را به عهده بگيرد. با اراده اي راسخ به كارخانه رفت تا با همت مردانه اش زندگي مادر عزيزش را از تنگنا و فقر مادي رها سازد. آري علي اكبر، با اين كه از نيروي جسمي كمي برخوردار بود، امّا روح والاي او حكم مي كرد، بي باك و صبور و قهرمان در ميدان كارزار همچون درختان كويري بي نياز از آب و بي چشم داشت از نوازش، استوار و مقاوم بايستد تا به زندگي مادرش جلوه اي ديگر بخشد.
او چون در سختي ها بزرگ شده بود و تاريخ محرومين را با عمق وجودش درك و لمس كرده بود كه انسان‌هاي تحت ستم جامعه چگونه زير چكمة جباران سركوب مي‌شوند، آواي دردمند و سوزناك محرومين را از گوشه و كنار كشورش از سياه چال‌هاي خفاشان شب پرست با گوش دل مي شنيد و در قلبش جوشش ايجاد مي كرد و جرقه هايي را انتظار مي كشيد تا اين كه صداي حق طلب پير جماران از نجف برخاست؛ چون نداي امام با فريادهاي دروني علي اكبر دمساز بود او را واداشت تا مجدانه بر عليه طاغوت بخروشد.
هنوز صداي تكبير و آزادي خواهي او را ديوارهاي كاهگلي روستايش سر مي‌دهند، ولي كوته فكران و ابلهان به جرم گستاخي در برابر ستمگران آزارش مي دادند. ظلمت كه به‌پايان رسيد و صبح صادق دميد، آرامش به او دست داد، امّا چون پر تحرك بود، احساس خلأ مي نمود، و به همین علت به درك معارف اسلامي پرداخت و سپس تصمیم گرفت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامـي خـدمت نمـايد تـا قطـره اي از درياي بي‌كران نعيم خداوندي باشد. چندين بار به جبهه رفت و در عمليات متـعددي شركت نمود و سرآنجام در تاريخ بیست وهشتم شهریور 63در جبهه جنوب ايستگاه حسينيه به آرزوي ديرينه اش رسيد. پيكر مطهرش در گلزار شهدا امام زاده محمد نوش آباد به‌خاك سپرده شد.
منبع: بنیاد شهید شهرستان آران وبیدگل
