مروری بر ویژگی‌های اخلاقی و زندگی شهید «جعفری»

به گزارش نوید شاهد اصفهان، شهید «مرتضی قلی جعفری» دوازدهم خرداد 1333، در شهرستان اصفهان چشم به جهان گشود. پدرش کریم، کشاورز بود و مادرش صنم نام داشت.

از همان کودکی و نوجوانی با همسن و سالانش تفاوت ویژه‌ای داشت. مرتضی قلی پسری پاک‌طینت بود. انسان چشم پاک و عفیفی بود و به زنان نامحرم نگاه نمی‌کرد. از کودکی با نماز و قرآن از طریق خانواده آشنا و  انس گرفته بود.

به امام زمان (عج) و ائمه اطهار (ع) ارادت بسیار داشت. در مراسمات مذهبی به ویژه دعای کمیل حضور داشت و خود را از مراسم سوگواری حضرت اباعبدالله‌الحسین (ع) جدا نمی‌کرد.

رعایت حلال و حرام می‌کرد، اهل امر به معروف و نهی از منکر بود. سعی می‌کرد با احترام زیاد با دیگران رفتار کند. در مورد حجاب خیلی حساسیت به خرج می‌داد.

کارگر ذوب آهن بودو به رزق حلال توجه ویژه‌ای داشت و در مورد خورد و خوراکش احتیاط می‌کرد و به حلال و حرام رزقش اهمیت می‌داد.

کارهای خیر پنهانی انجام می‌داد. مرتضی واقعاً با اخلاص کارهایش را انجام می‌داد. دوست داشت به غیر از خدا کسی کارهایش را نبیند. غیبت نمی‌کرد و از آن متنفر بود. به صله رحم اهمیت می‌داد. اهل نماز جمعه و جماعت بود. فردی انقلابی و بسیجی به معنای واقعی کلمه بود. به مستمندان و درماندگان در حد توانش کمک می‌کرد. در بسیج و  مسجد فعالیت داشت.

راه خودش را پیدا کرده بود. بهتر بگوییم، راه عاقبت به خیرشدن را پیدا کرده بود. اخلاص، احترام به والدین، نماز اول وقت، کمک به نیازمندان، عشق به اهل‌بیت(ع)، عفت خوراک، چشم پاکی و عفت دامن عوامل اصلی عاقبت به خیر شدن هستند که مرتضی از آن‌ها بهره‌مند بود.

سال 1345 نیز با خانمی مذهبی ازدواج کرد و صاحب سه پسر و يك دختر شد.

وی به عنوان بسیجی در جبهه حضور يافت و سرانجام دهم ارديبهشت 1361، با سمت آر پی جی زن در خرمشهر بر اثر اصابت ترکش به سر شهيد شد. مزار او در گلستان شهدای زادگاهش واقع است.

انتهای پیام/