منزلمان حسینیه‌ای شود برای عاشقان

به گزارش نوید شاهد اصفهان، می خواهیم با پای دل قدم به خانه ای بگذاریم که از دیر زمان و بنا به درخواست یکی از بهشتیان شهرستان «نجف آباد» نام و یاد سرور و سالار شهیدان را به دنبال دارد.

حسینیه شهید «محسن غیور»، سال‏هاست که پذیرای مشتاقان و دل‏باختگان امام حسین (علیه السلام) است.

وقتی با خواهر شهید تماس گرفتیم تا برای دیدار از پدر شهید به منزل‏ او برویم، اصلاً برای‏مان قابل تصور نبود در یکی از محله ‏های قدیمی شهر نجف‏ آباد، به خانه‏ ای برویم که دیوارهاش به یاد سید و سالار شهیدان در همه‏ ی ایام سال، نوحه‏ خوان و سیاه ‏پوش است.

خانه ‏ای که انگار سند زنده ‏ای است از کل‏ یوم عاشورا، خانه‏ ای که می‏توان رد اشک ‏ها و گریه ‏های بسیاری از پدران و مادران شهدا را در آن دید.

وقتی وارد خانه شدیم با پیرمردی روبرو شدیم که کمری خمیده ولی لبخندی زیبا به لب داشت و با روی گشاده به استقبال میهمانان فرزند شهیدش آمد و ما را به اتاقی که تمام در و دیوارش به شکلی بسیار ساده ولی با حالی روحانی تزئین شده بود برد و لحظاتی را در خدمت این پدر عزیز بودیم و از برکات وجودش استفاده نمودیم.

ابراهیم غیور پدر شهید محسن غیور برایمان تعریف کرد که آیت ‏الله ایزدی، امام جمعه‏ ی فقید شهر، دهه ‏ی محرم، پایه‏ ی ثابت مجلس روضه ‏های خانگی او بوده.

به پدر شهید گفتیم چه شد که خانه‏ ات، حسینیه شد؟

ابراهیم غیور گفت: من چندبار سفرِ کربلا رفته ‏ام، چندبار هم سفرِ حج، در یکی از سفرهای حج، خوابِ شهیدم را دیدم که آمد به خوابم گفت پدر چرا در خانه‏ روضه‎ی اباعبدالله الحسین (ع) بر پا نمی کنی، گفتم تو که وضع من را می‏دانی.

پدر شهید محسن غیور ادامه داد: در عالم خواب، پسرم سه بار انگشتِ اشاره ‏اش را تکان داد و گفت پرچم، پرچم، پرچم.

وی در پایان افزود: از همان سال، بعد از اینکه از سفرِ حج برگشتم مجلسِ روضه‏ ی امام حسین (علیه السلام) را در خانه‏ ام برپا کردم و الان سالیان طولانی است که هر ساله در ایام محرم روضه ی آن حضرت در این خانه و به یاد محسن عزیز برگزار می گردد.

باید پرچمی تهیه کرد و سر در حسینیه‏ ی شهید غیور نوشت: به قدیمی‎ترین روضه‏ ی خانگی نجف آباد خوش آمدید.

گفتنی است، شهید محسن غیور بيست و پنجم مرداد 1345، در شهرستان نجف آباد چشم به جهان گشود. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. سال 1364 ازدواج کرد. به عنوان پاسدار وظیفه در جبهه حضور يافت. سرانجام بيست و پنجم بهمن 1364، در فاو عراق بر اثر اصابت ترکش شهيد شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.

انتهای پیام/