یادگاری از هر عملیات یک زخم

زندگینامه شهید والامقام مجید کریم پناه از شهرستان آران و بیدگل :

مجید در تاريخ1344/1/1 یعنی دو سال پس از قیام خونین پانزدهم خرداد، در یک خانوادۀ مذهبی و متدین در شهرستان آران و بیدگل پا به عرصه وجود نهاد دوران پرماجرای کودکی او همراه با مشقات و رنجهای بسیار توأم بود و دوران زندگی بیست و یکساله مجید با الهام گیری از راهنمائیها و مراقبت­های خوب خانواده و تربیت صحیح اسلامی به پایان رسید. دوران تحصیلی مجید که معمولاً دوران جوش و خروش سنین نوجوانی است مقارن بود با راهپیمایی و تظاهرات خونین و پیروزی آفرین امت اسلامی در سال­های 56 و 57 که قیام ملت ایران به رهبری حضرت امام خمینی^(ره) در اوج خفقان و استبداد رژیم منحوس پهلوی شكل گرفت. مجيد در اکثر راه پیمایی­ها با جدیت و کوشش تمام شرکت می­نمود.

با پیروزی انقلاب مجيد وارد دوران متوسطه گردید. در اين زمان جنگ عراق عليه ايران شروع شد.

مجید تصمیم گرفت جهت دفاع از دستاوردهای انقلاب اسلامی به جبهه­ های جنگ اعزام شود گرچه علاقه زیاد به حضور در جبهه داشت و خانواده نیز او را تشویق می­کرد لکن جثه کوچک و کمی سن مانعی بود جهت اعزام . در هر صورت به اصرار زیاد و با پذیرش مسئولین برای اولین بار در بسیج شهرستان قم ثبت نام نموده و پس از گذراندن دوره آموزشی در اوایل سال 1360 به اهواز اعزام شد و از آنجا به خطوط جبهه مقدم خونین شهر (خرمشهر) رفت.

مجید شب 19 ماه مبارک رمضان 1360 مصادف با شب ضربت خوردن مولای متقیان علی ابن ابیطالب ^(ع) به همراه دیگر همرزمانش از جمله شهید احمد مکاری نژاد زخمی می­شود و پس از بستری شدن در بیمارستان جهت گذراندن دوره استراحت به خانه باز می­گردد.

در حالیکه نسبتاً زخمهایش التیام یافته بود مجدداً عازم میدان نبرد گردید و این بار به خطۀ گیلان غرب عزیمت نمود و سه ماه به طور متوالی در سنگرهای جبهۀ گیلان غرب به دفاع از ارزش­های اسلامی پرداخت و چون جبهه گیلان غرب از یک آرامش و آرایش نظامی نسبی برخوردار بود روح بزرگ و بلند مرتبه مجید آرامش نداشت و بعنوان شکارچی تانک به استقبال تانک­های مزدوران بعثی عراق می­رفت.

مجید در عملیات بیت المقدس (به تاریخ 61/2/10) حضور داشت و پس از روزها نبرد سخت با مزدوران صدام، بالاخره در اثر اصابت ترکش خمپاره به شکمش به شدت مجروح گردید و حتی تا مرحله شهادت پیش رفت و او را به سردخانه نیز منتقل نمودند. در سردخانه در حین شناسایی و تفتیش اجساد شهدا متوجه شدند که مجید زنده است. فوراً او را به بیمارستان منتقل کردند و پس از بارها عملیات جراحی بر روی شکم وی و ماهها بستری شدن در بیمارستان­ها، خداوند مقدر فرمود که دوباره بهبودی نسبی خود را بازیابد و با همان توان و قوت باقی مانده، به پاسداری و دفاع از آرمان­های انقلاب اسلامی بپردازد.

تا زنده بود مرتب خونابه از شکم وی جاری بود و روزانه چند مرتبه زیر پوش خود را عوض می­كرد ولی هیچکس از حال او خبر نداشت به جز خانواده. مصیبت­ها و رنجهایی که مجید در این دوره مجروحیت کشیده قابل وصف نیست.

پس از بهبودي نسبی، مجدداً تصمیم به حضور در جبهه گرفت در حالیکه همرزمان و دوستان و خانواده، او را از رفتـن بـه جبهـه منـع مـی­کـردند و حتی پزشکان معالج وی تأکید فراوان به استراحت او داشتند. مع الوصف مجید عزم دیار عاشقان نمود و در تاریخ 1361/8/2 جهت ادای دین و انجام وظیفه ، رسماً به عضویت سپاه درآمد و از طریق سپاه، داوطلب اعزام به جبهه برای مدت طولانی تا زمان شهادت شد.

چون همانند قبل در انجام کارهای رزمی نیروی پیاده نمی­توانست شرکت کند، به واحد ادوات لشکر 14 امام حسین^(ع) مأمور گردید و با شرکت در عملیات والفجر 4 (62/7/28) خاطراتی بس شیرین از این عملیات از خود به یادگار گذاشت و در صحنه­ های مختلف با خطرات بزرگ نیز دست و پنجه نرم کرد.

عملیات خیبر که یادآور شجاعت­های بی نظیر سپاهیان اسلام و مظلومیت سربازان اسلام است مجید به همراه برادرش داود در این عملیات شرکت كرد و سرانجام منجر به شهادت برادرش داود شد.

با اصرار زیاد دوستان و فرماندهان، مجید جهت شرکت در مراسم بزرگداشت برادر به مرخصی آمد و پس از چند روز مجدداً به جبهه مراجعت نمود. پس از یک وقفه، در عملیات دیگری بنام بدر (به تاریخ 63/11/19 در محور هورالهویزه) شرکت کرد و از خود حماسه­ های زياد و خاطرات خوبی را به جا گذاشت. بعد از شركت در عملیات قدس 4 ، در عملیات باشکوه والفجر 8 که تداعی کننده عجز و ناتوانی دشمنان اسلام در مقابل اراده و ایمان سربازان اسلام بود شركت كرد و به عنوان مسئول آتشبار خمپاره به نبرد با کفر پیشگان صدامی پرداخت.

در فاصلۀ زمانی بعد از عملیات والفجر 8 تا کربلای3 مجید در رستۀ دیده­بانی مشغول شد تا اینکه در عملیات کربلای 3 و در جریان فتح سکوی الامیه عراق از ناحیه دست و پا مجروح گردید و بعد از بهبود یافتن نسبی و کمتر شدن دردها مجدداً به واحد مربوطه بازگشت.

در جریان عملیات کربلای 4 – طبق قرعه کشی که بین دیده بان جهت شرکت در عملیات انجام گرفته بود مجید نتوانست در عملیات شرکت کند و بسیار از این موضوع ناراحت بود و عدم شرکتش در خط مقدم، چنان روح مجید را زجر می­داد که از همه بریده و گوشه گیری می­نمود علاوه بر اینکه در این عملیات جمعی از یاران و همسنگرانش را از دست داد از جمله حاج شیخ جواد قاسمپور، احمد علی بیابان پور – علی محمد سیفی زاد و ... لذا تاب و توان را از مجید ربوده و بی اختیار گریه می­کرد، اما به محض شنیدن خبر آغاز عملیات کربلای 5 به سـوی خـط مقـدم روانـه شـد و بعنوان دیده بان لشکر مقدس امام حسین^(ع) در پیشاپیش رزمندگان در عملیات شرکت كرد تا اینکه در تاریخ 1365/10/27 ساعت 10/30 صبح در حالیکه مشغول دیده بانی در خط مقدم (چند صد متری دشمن) بود و تحرکات دشمن را زير نظر داشت. سرش مورد اصابت ترکش خمپاره قرار گرفت و در همان لحظات اول به درجه رفیع شهادت نائل آمد.     

روحش شاد و راهش مستدام و پر رهرو باد