نگاهی به زندگی سردار شهید حاج عباس کریمی+فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله (ص)
کاشان : نگاهی به زندگی سردار شهید حاج عباس کریمی، فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله (ص)
عباس سال 1336 هجری شمسی در «قهرود» کاشان چشم به جهان گشود. دوران ابتدایی را در این روستا به پایان رسانید و وارد هنرستان شد. بعد از اخذ دیپلم در رشته نساجی، به سربازی رفت. دوران خدمت وظیفه او با مبارزات انقلابی امت اسلامی ایران همزمان بود. با وجود خفقان شدید حاکم بر مراکز نظامی، اعلامیه‌های حضرت امام خمینی(ره) را مخفیانه به «پادگان عباس‌آباد» تهران منتقل و آنها را پخش می‌کرد. پس از فرمان حضرت امام خمینی(ره)، خدمت سربازی خود را رها کرد و با پیوستن به صف مبارزین در راه پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی فعالیت کرد و در جریان تشریف فرمایی حضرت امام(ره) نیز جزو نیروهای انتظامی کمیته استقبال بود.
در بهار سال 1358 به هنگام تأسیس سپاه پاسداران کاشان با احساس تکلیف، به عضویت سپاه درآمد و در قسمت اطلاعات مشغول به خدمت شد. در تابستان سال 1359 داوطلبانه برای مبارزه با ضدانقلاب عازم کردستان شد و در سپاه پیرانشهر با واحد اطلاعات – عملیات همکاری کرد. پس از مدت کوتاهی، به واسطه بروز رشادت و دقت عمل، به عنوان «مسئول اطلاعات – عملیات» این سپاه معرفی شد. از جمله فعالیت‌های شهید در منطقه «خونرنگ» کردستان، انجام شناسایی عملیات و آزادسازی منطقه دزلی و ... بود که توسط نیروهای تحت امر و با هدایت او صورت گرفت. شهید کریمی بعدها همراه سردار « حاج احمد متوسلیان» و شهید چراغی به جبهه‌های جنوب عزیمت کرد و به عنوان مسئول اطلاعات – عملیات «تیپ محمد رسول الله(ص)» به فعالیت خود ادامه داد.
شناسایی دقیق و خوب این سردار دلاور اسلام در عملیات «فتح‌المبین» باعث موفقیت عملیات گردید .عباس در این عملیات از ناحیه پا بشدت مجروح شد و حدود دو ماه بستری بود . به توصیه پدر ،در این ایام مقدمات ازدواج خود را فراهم کرد. بنابه اظهار همسر شهید، مراسم عقد آنان در 21 مهر سال 1361 انجام شد. فردای آن روز با هم به گلزار شهدای دارالسلام رفتند و با شهدا تجدید عهد و پیمان کردند.
نزدیکی‌های عملیات «مسلم بن عقیل(ع)» بود که عباس عصا به دست به صف رزمندگان لشکر پیوست . حضور او با این حال، در تقویت روحیه رزمندگان اثر به سزایی داشت. پس از این عملیات شهید کریمی دیگر به واحد اطلاعات نرفت و با تجربه و شم بالای نظامی ، فرماندهی یکی از تیپ های لشکر محمدرسول الله (ص) را پذیرفت .در عملیات های والفجر مقدماتی ، والفجر یک و والفجر 4 ، فرمانده تیپ بود .
پس از شهادت سردار شهید همت ، فرمانده لشکر 27 محمد رسول الله (ص) ،شهید کریمی به دلیلی لیاقت و شایستگی به عنوان فرمانده لشکر معرفی شد .حدود یک سال فرماندهی بر عهده حاج عباس بود .
24 اسفند ماه1363 در چهارمین روز عملیات «بدر» در منطقه عملیاتی شرق رودخانه «دجله» بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ به پشت سرش شربت شهادت نوشید. پیکر غرق در خون حاج عباس زمانی به تهران منتقل شد که تنها چند روز از اولین سالگرد شهادت فرمانده پیشین لشکر محمد رسول الله (ص) «حاج محمد ابراهیم همت»می‌گذشت.
ویژگیهای بارز اخلاقی، از وی شخصیتی ساخته بود که ناخودآگاه دیگران را مجذوب خود می ساخت. روزانه حتماً آیاتی از کلام الله مجید را تلاوت می کرد. به تعقیبات نماز اهمیت می‌داد. همواره با وضو بود. رفتار، گفتار و برخوردهای شهید در خانواده، اجتماع و سپاه حاکی از آن بود که او سعی می‌کرد برنامه‌های تربیتی اسلام را در هر جا که حضور دارد به مورد اجرا بگذارد. بشدت از غیبت دوری می‌کرد و اگر کوچکترین سخن و سعایتی از کسی می‌شد، اظهار ناراحتی می‌کرد و نمی‌گذاشت صحبت او ادامه یابد. به کودکان احترام می‌گذاشت. هر وقت به آنها اشاره می‌کرد می گفت: «اینها مردان آینده هستند، دلیرمردان جبهه‌اند»
شهید کریمی مانند سایر سرداران غیور جبهه اسلام، با صلابت و استواری، رزمندگان را در جهت عقب زدن و تعقیب قوای مضمحل دشمن هدایت می‌کرد و لحظه‌ای از این امر مهم غفلت نداشت. این فرمانده در سررسید شخصی و به خط خودش نوشته است:«خصوصیات یک فرمانده به این شرح است: سلامتی جسم و فزونی علم، مشورت با نیروها، سعه صدر و نداشتن حس انتقام، برخورد با افراد تحت فرماندهی از راه ارشاد و موعظه، در کنار همه تاکتیک‌ها، از همه مهم‌تر، فاصله نگرفتن از خداست. فرمانده‌ای که ابتکار عمل نداشته باشد، تسلیم است. ابتکار عمل، سلاح برنده مومن است».
حاج عباس طراح بسیار خوبی بود و از تجارب اطلاعاتی خود برای طراحی عملیات به خوبی استفاده می کرد.به خاطر شجاعتش به عمق منطقه دشمن نفوذ می کرد و مسائل را دقیق بررسی می کرد .
شهید کریمی را طبق وصیت خودش در بهشت زهرای تهران قطعه 24
در جوار مزار شهید دکتر مصطفی چمران دفن کردند.
وصيت نامه سردار سر لشكر شهيد حاج عباس كريمي
«بسمه تعالي»
« و مالكم لا تقاتلون في سبيل الله و المستضعفين من الرجال و النساء و الولدان »
چرا در راه خدا و در راه آن مردم بيچاره از مردها و زنها و بچه هائيكه در تحت شكنجه قرار گرفته اند نمي جنگيد ؟
« و قاتلوهم حتي لاتكون فتنه و يكون الدين كله لله »
بكشيد كافران را تا بركنده شود ريشه فساد و دين منحصر به دين خدا شود .
هيچ قطره اي در مقياس حقيقت ، در نزد خدا از قطره خوني كه در راه خدا ريخته شود ، بهتر نيست و من مي خواهم كه با اين قطره خون به عشقم برسم كه خداست . شهيد كسي است كه حقيقت و هدايت الهي را درك كرد و براي اين حقيقت ، پايداري كرد و جان داد . شهادت در اسلام نه مرگي است كه دشمن بر مجاهد تحميل مي كند بلكه انتخابي است كه وي با تمام آگاهي و شعور و شناختش به آن دست ميازد .
«و لا تقولو لمن يقتل في سبيل الله اموات بل احياء ولكن لا تشعرون »
به آنها كه در راه خدا كشته مي شوند نگوئيد مردگان بلكه آنها زنده اند ولي شما درنمي يابيد . (بقره آيه 155)
شهادت براي من ، يك فيض بزرگي بود ، من لياقت يك شهيد را نداشتم و اميدوارم آنهائي كه قبل و بعد از من به شهادت نايل آمده اند من را در آن دنيا شفاعت نمايند ؛ ان شاء الله .
و از قول من به تمام اقوام و خويشاوندان خصوصاً پدر و مادر و خواهر و همسرم و برادرانم بگوييد بعد از مرگم براي من گريه و زاري نكنند و در عوض به همه دوستان و آشنايان با چهره اي خندان تبريك بگويند .
و به آنها بگوييد جان او هديه اي براي اسلام عزيز و امام امت و امت امام بود و در رابطه با شهادت من و بقيه برادرانم كه اگر لياقت شركت در جبهه هاي حق عليه باطل را داشتند خانواده من صبر را پيشه خود گيرد و صبر ، نه اينكه در مقابل باطل و ناحق تسليم شدن بلكه استواري و ايستادگي در برابر تمام ناملايمات ، در برابر تمام سختي ها ، در مقابل گرفتاريها و مبارزة سرسخت با مشكلات زندگي ، مبارزه با هواهاي نفساني اجراي كليه دستورات امام ، مبارزه با منافقين داخلي كه خود نيز يك نوع جبهه داخلي است و طبق فرمايشات قرآن كريم:
« واقتلوهم حيث ثقفتموهم واخرجوهم من حيث اخرجوكم والفتنه اشد من القتل »
هرجا مشركان را يافتيد ، به قتل رسانيد و از شهرهايشان برانيد چنانكه آنان شما را از وطن آواره كردند و فتنه گري كه آنان كنند سخت تر از جنگ است و فسادش بيشتر است .
و در رابطه با رزمندگان اسلام بايد بگويم كه هميشه با توكل به خدا و ائمه معصومين و اجراي دستورات رهبر عزيز و عالي قدرمان بر دشمنان بتازيد تا آنها را از صحنه روزگار برداريد و هيچ وقت بر پيروزي هايتان مغرور نشويد چون در مرحله اول اين شما نيستيد كه مي جنگيد و اين شما نيستيد كه شليك مي كنيد ؛ بلكه طبق آيه قرآن مجيد :
« و ما رميت اذ رميت ولكن الله رمي » و شما بايد مجاهد في سبيل الله باشيد ؛ آن كسي كه جهاد كند تا « ليكون كلمه الله هي العليا »
تا اينكه اراده خدا حاكم بر اراده ها شود و اين همان راه خداست .
وصيت من به خانواده ام اين است كه با همسرم با كمال احترام و محبت رفتار شود و همسر نيز متقابلاً با آنها ،اسلحه و كليه وسايلي كه متعلق به بيت المال مي باشد توسط همسرم تحويل سپاه شود و سايل شخصي ام از لباس و غيره را به همسرم تحويل دهيد و كليه موجودي پولهايم را به همسرم بدهيد و همسرم نيز مقداري از نصف اين پولها را در جهت كمك به جبهه ها و مستضعفين بدهد و بقيه را هم هرطور خودش مي داند ، به مصرف برساند . و وصيتنامه ام را قبل از به خاكسپاري به همسرم بدهيد .
و وصيت من به همسرم اين است كه از اين لحظه به بعد مسئوليت خانوادة ما را بايد قبول كني و در خانوادة ما اضافه بر مسئوليت خانه داري به تعليم و تربيت بقيه افراد بپردازي و بالاخره رسالتي كه بر دوشت گذاشته شده به سر منزل مقصود برساني .
والسلام
دعاي هميشگيتان را فراموش نكنيد .
عباس كريمي 27/8/61
صفر 1402
