دیداری به یادماندنی
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید سید علی حقایقی» ششم اردیبهشت ۱۳۴۵ در روستای حیدرآباد از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. پدرش سیدحسین و مادرش نرجس نام داشت. دانشآموز اول متوسطه بود. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. هفدهم اسفند ۱۳۶۲ با سمت تکتیرانداز در جزیره مجنون عراق بر اثر اصابت ترکش به سر، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد.
دیداری مادر و فرزند
با صدای مارش، سراسیمه آمد داخل اتاق و نشست پای تلویزیون. زیر لب نجوا می‌کرد و اشک می‌ریخت. با صدایی گرفته گفت: «خدایا! می‌شه یکی از اینا سید علی من باشه. می‌ترسم دیدارمون به قیامت بیفته.»
موقع رفتن همدیگر را ندیده بودند. سید علی از این طرف رفت و مادر و پدر از آن طرف آمدند. انتظارش به سر آمد. دو هفته بعد، با بدنی سوخته از گاز شیمیایی، سید علی پیش روی مادر بود. دیداری به یادماندنی!
(به نقل از خواهر شهید، رقیه حقایقی)
بیشتر بخوانید: نماز اول وقت از همه‌چیز مهم‌تر است
فقط از خدا می‌ترسم
جنگ تن‌به‌تن شده بود. فریاد کشیدم: «از هم جدا نشین؛ برین توی سنگرها. توی هر سنگر کمتر از سه نفر نباشه.»
اوضاع آرام‌تر شده بود. باید سر می‌زدم و آمار شهدا و مجروح‌ها را می‌گرفتم. سید علی کنار سنگر دراز کشیده بود. گفتم: «برو توی سنگر؛ نمی‌ترسی؟»
بلافاصله گفت: «از خدا چرا ولی ...» با دست به طرف بعثی‌ها اشاره کرد و ادامه داد: «از اینا نه.»
(به نقل از هم‌رزم شهید، حسین حاجی‌پروانه)
شهادت در آغوش هم
سیل تانک‌ها بود که هر لحظه نزدیک‌تر می‌شد. محمود سرکاری به قامت ایستاد تا با آرپی‌جی آن‌ها را بزند. هنوز ماشه را نچکانده، ترکش گلوله تانک، او و آرپی‌جی‌اش را در هوا چرخاند و محکم به زمین کوبید. نفس می‌کشید. سید علی کمک او رفته بود تا گلوله بیاورد، سریع خودش را رساند با گلوله‌ای در دست. ترکش دوم، آن‌ها را در آغوش هم به شهادت رساند.
(خواهر شهید به نقل از همرزمان شهید)
انتهای متن/
