عشق به شهادت
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «غلامعباس عفیفه» يكم دی ماه 1345، در شهرستان بندرعباس ديده به جهان گشود. پدرش موسی، مكانيک بود و مادرش حوا نام داشت. تا پايان دوره راهنمايی درس خواند. بعدها به ارتش پيوست. سال 1366 ازدواج كرد. بيست و نهم فروردين 1367، به عنوان مهناو يكم نيروی دريايی در تنگه هرمز بر اثر حمله نيروهای آمريكايی به يدک‌كش، شهيد شد. اثری از پيكرش به دست نيامد.
عشق به شهادت
برادرم خیلی فعالیت فرهنگی انجام می‌داد. در حسینیه محلمون، حسینیه امام جعفر صادق (ع) معروف به منبر کرتی در سال 1359 و 1360 برای جبهه نام‌نویسی می‌کردند. شهید برای اینکه به جبهه برود در حسینیه نام‌نویسی کرد. وقتی به خانه آمد گفت «مادر خودم را نام‌نویسی کردم، می‌خواهم به جبهه بروم»، مادرم ناراحت شد و گفت «من برای بزرگ کردن شما هم پدر بودم و هم مادر، از دست دادن شما خیلی برایم سخت است» ولی باز شهید تکرار کرد «خیلی دوست دارم به جبهه بروم، رفتن به جبهه و شهید شدن در راه خدا و قرآن آرزوی من است و به تو مادر شهید خواهند گفت.»
مادرم در آن روز خیلی ناراحت بود و مرتب دعا می‌کرد که خدایا جا پر شود تا نتوانند بچه من را به جبهه ببرند. آخر دعایش مستجاب شد و او را نبردن ولی از آن جا که او عشق به شهادت داشت بعد از چند سال در نیروی دریایی ارتش ثبت‌نام کرد و برای دوره آموزشی به شمال کشور، بندر انزلی اعزامش کردند و دو سال در آن جا دوره دید. وقتی که برگشت در ارتش مشغول به کار شد و در سال 1367 ازدواج کرد و تشکیل خانواده داد و در همان ماهی که ازدواج کرد به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
(به نقل از خواهر شهید)
انتهای متن/
