شهید «غلامحسین حاجی عبادی امیری» به روایت تصویر
به گزارش نوید شاهد تهران بزرگ، شهید «غلام حسین حاجی عبادی امیری» فرزند علی اصغر، متولد سوم آذرماه سال 1339 در خانواده‌ای مذهبی در تهران چشم به جهان گشود. دست تقدير وي را زماني که يک سال بيشتر نداشت از خانواده اش جدا و به خاله اش که در بابل سکونت داشت سپرد و تا اخذ ديپلم متوسط نيز در آن شهرستان بود. وي فردي مودب، خوش برخورد و خيرخواه بار آمده بود. با اينکه خود از نظر اقتصادي وضع خيلي روبراهي نداشت به مستمندان هم کمک مي کرد بطوريکه اطرافيان و بستگانش نيز مطلع نمي شدند.
بعد از پيروزي انقلاب اسلامي ايران و پس از پايان تعليمات متوسطه که به تهران آمد با برادر ديگرش محمد در نگهداري دستاوردهاي انقلاب همکاري زيادي داشت. در برخوردهاي محمد با کوردلان منافق حضور مي یافت و سعي ميکرد با روش امر به معروف و نهي از منکر آنان را به صراط مستقيم هدايت نمايد و نتيجه خوبي نيز مي گرفت. هر دو برادر نيز به اتفاق به عضويت سپاه درآمدند. بعد از آنکه برادر کوچکترش محمد در تاريخ هفتم آبان ماه سال 1359 شهید شد، تاثير روحي زيادي برايش به ارمغان آورد بطوريکه در ارديبهشت سال 1360 و در عمليات بازي دراز با اينکه از ناحيه پا شديدا مجروح گشته بود به مجرد مرخص شدن از بيمارستان و بهبودي نسبي مجددا راهي ميعادگاه عاشقان الله و روح الله گرديد و با وجود جراحت پا در چند عمليات شرکت جست.
در سال 61 به نداي مرجع تقليد و رهبر خود مبني بر شرکت جوانان در نبرد مستقيم با اسرائيل غاصب لبيک گفت و به سوريه و لبنان شتافت.
غلامحسين حدود سه ماه در آن کشورها با دشمنان اسلام و مسلمين رزم بي امان داشت و سپس به ايران بازگشت با آمدن به ايران در جبهه هاي کردستان و جنوب نيز مخلصانه مي رزميد و در عمليات والفجر 8 در جاده فاو ام القصر نقد درتاریخ بیست ونه بهمن ماه سال 1364مصادف با چنین روزی به درجه رفيع شهادت نائل آمد و مشتاقانه به ديدار پروردگارش شتافت. مزار ايشان در بهشت زهرا (س) قطعه 50 واقع شده است.
